Rice terraces and surfing

Hallo vanuit the Philippines.

Nieuwe bestemming: Filipijnen.
Woensdag 3 februari zijn we vanaf Kota Kinabalu naar Manila gevlogen.
We wilden niet in Manila blijven, onze eerste plaats zou Banaue zijn.
Dit plaatsje staat bekend om zijn mooie rijstvelden die door veel toeristen bezocht wordt.

Helaas ging het allemaal niet zo makkelijk zoals het lijkt. Toen we op het vliegveld waren konden we bij geen een automaat pinnen, althans ons pasje deed het daar niet. Na uren te sjouwen met tas en al langs alle pinautomaten zonder resultaat. Raar!
Vervolgens moesten we met de taxi naar de bus terminal waar we de bus naar Banaue konden nemen. Nee, helaas geen bussen bij de airport. Ook raar, dachten wij..
We zouden rond 21:00u / 21:30u de bus nemen en we moesten uiterlijk 16:00 al vertrekken vanaf het vliegveld. Ik had al wel eens gehoord dat het verkeer druk zou zijn in deze stad maar ik stond toch versteld van deze situatie. Ik denk dat we een meter per kwartier reden ofzo. Bizar wat een drukte. Na ruim 2 uur kwamen we aan bij de bus en het was niet bepaald een verre afstand.
Vervolgens was de eerste bus vol en konden we 21:30 mee. We moesten ons nog een tijdje vermaken en ik vond het er in eerste instantie niet echt chill uit zien, ook qua veiligheid. Wat een andere wereld ineens!
Toen uiteindelijk konden we de bus in. We zaten helemaal achterin en dachtten deze misschien voor ons zelf te hebben, of hoopten we. Helaas zat het niet mee en zat de bus prop en prop vol. Er kwamen zelfs stoeltjes tevoorschijn voor in het gangpad, mijn god. Nog nooit zo oncomfortabel in de bus gezeten en dat voor 10 uur lang. Daarbij was de weg alleen maar slalommen in de bergen.. Juist!
Goed, dit was het begin. Nu komt het leuke.. Gelukkig!

Toen we de bus uitliepen zei Joy ineens, "huh Jackie ik zie iemand met je naam op een bordje." Super grappig, we hadden ophaalservice van onze accommodatie en niet met auto maar met een tricycle.. Geniaal gezicht! De rugtassen op het dakje en wij erin gepropt.
We waren gesloopt van de reis, heel de nacht op geweest en na een warm welkom hebben we even op bed gelegen. 'S middags zijn we op pad gegaan om de mooie rijstenvelden te zien. Dit was ongeveer 5 kilometer omhoog lopend. Ondertussen had je veel viewpoints waar je kon kijken. Bijzonder gezicht. Het was alleen wel tijdens plantingstijd en daarom waren ze niet allemaal fel groen.
Terug met de tricycle richting het dorpje en verder ons beetje vermaakt daar.

De volgende morgen gingen we naar Batad. Dit ligt ongeveer 18 kilometer verder op en zijn de rijstvelden misschien nog wel mooier werd ons verteld. Hop, 's ochtends vroeg weer met de tricycle. Niet echt goede wegen hier dus was flink hobbel de bobbel maar ondertussen wel mooi uitzicht.
Toen we aankwamen stopte de weg ook ineens en de rest moesten we dus lopen. Serieus vol beladen berg afklimmen, paadjes door, trapjes af, kwamen we eindelijk in dit kleine dorpje. We hadden gelijk een gids gevonden die ons voor een klein prijsje wilden begeleiden door de velden en langs de hoogtepunten.
Uiteindelijk waren er nog 2 koppels bij gekomen die we al eerder hadden ontmoet. Met z'n zessen plus de gids zijn we heel de middag op pad gegaan. Ik moet ook zeggen dat ik de rijstvelden hier mooier vind. Je zag sommige mensen keihard werken. Met een grote stok liepen we door de velden en dat was nog best handig. Eerst moesten we veel naar beneden en dan weer langs de modder randjes en die stok hielp wel voor meer steun en evenwicht. Vervolgens zijn we ook nog belandt bij een mooie waterval, Tappiya Falls, waar we even lekker konden afkoelen, brr wat fris, maar wel lekker!
Vervolgens moesten we weer een hele trip omhoog, pff. Wat geeft het een fijn gevoel als je uiteindelijk bij de finish bent en je hebt mooie dingen kunnen zien onderweg.

Volgende dag zijn we weer terug gegaan naar Banaue. Deze keer met de jeepney. Dit is een lange jeep die hier als busjes worden gebruikt. Deze worden dan ook volgepropt met mensen en ze zien er vaak wel erg opvallend uit. Maar voordat we daarin konden moesten we de klim zwaar beladen weer omhoog en dat tijdens een fikse regenbui. Toen we in Banaue aankwamen heeft Randy van de backpackers onze route uitgestippeld en binnen no time zaten we in de jeepney richting Lagawe (1 uur). Vanaf daar overstappen op een mini busje richting Baguio (6 uur). En vanaf daar zouden we de bus moeten nemen naar San Juan, onze volgende bestemming.
Helaas leek dit ook makkelijker te zijn dan dat het was. We moesten eerst de bus terminal zoeken, wat best een stuk lopen was. Vervolgens stonden er bizarre rijen met mensen die allemaal die richting San Juan toevallig moesten allemaal. We waren kapot van het reizen heel de dag en je wilt dan natuurlijk zo gauw mogelijk op bestemming zijn. Dan is zo'n situatie best lastig. Al met al raakten we aan de praat met een paar locals en konden we iemand vinden met een busje die wel naar San Fernando (plaatsje verderop) wilden rijden. Zo werkt dat hier. Vanaf daar zijn we met Ji Ann verder meegereden naar San Juan en zo hebben we de rest van de familie ontmoet. Wat een lieve mensen. We hadden onze accommodatie al geboekt, maar wij dachten dat het aan het strand zou zitten, want we zijn nu eenmaal voor het surfen gekomen. Helaas was dit niet het geval. Ze boden ons aan om nog verder te kijken. Hun oom en tante hadden ook een accommodatie aan het strand, maar helaas zat dit vol. Na 10 hotels af te gaan hadden we wat gevonden en hopelijk zouden we de dag erna in de accommodatie kunnen. We wachten in spanning af...

Volgende dag kregen we gelukkig het goede nieuws binnen dat we naar de accommodatie konden. We werden rond 12:00 opgepikt door de Filipinos en zijn we eerst met z'n allen wat gaan lunchen. Erg gezellig!
Vervolgens hebben ze ons gebracht bij de accommodatie om in te checken en hebben ze ons nog meegenomen naar de supermarkt voor boodschappen. Ze hebben ons heel de dag bezig gehouden.
San Juan is wel wat meer toeristisch, en je merkt dat ze hier dus wat meer westers eten hebben en dat de prijzen allemaal wat duurder zijn. Vlakbij ons zitten er allemaal leuke eet tentjes.

De volgende dag was het weer beter, de golven beter, tijd dus om de surfboard te pakken en te gaan! We gingen deze keer wel wat verder op en moesten daarheen met een tricycle. Prachtig gezicht, planken erop binden, jezelf erin proppen en rijden maar.
Het was echt leuk om weer te surfen. Het was weer een jaar geleden dus altijd even afwachten hoe het gaat. Het geeft zo'n kick als je kan staan. Eind van de dag hadden we beide zere botten en knieën van de surfboard.

De volgende dag waren we om 12:00 uitgenodigd voor een lunch bij de Filipinos. Omdat de golven wat minder waren en we toch wat last hadden van de dag ervoor sloegen we deze dag over.
De Filipinos wonen met heel de familie in 1 groot huis. Ze eten dan dus ook altijd gezamenlijk. Er werd een buffetje geserveerd met rijst, vlees, garnalen, groentes en vis soepje. Leuk om zo echt typisch Filipijns eten te proeven. Ook kregen we een warm welkom van opa en oma en de overgroot opa en oma van deze familie. Zelf hebben ze een snackbar, zoals ze het noemen, waar scholieren bij hun vaak langskomen. De school is naast hun huis. Ze hebben genoeg ruimte.
Eind van de middag kregen we nog een verse kokosnoot mee en een andere Filipijnse delicatesse; plakrijst met verse kokos warm gemaakt op de bbq in bananenbladeren. Dit is echt heel lekker!
Joy en ik gaan elke avond uit eten bij een van de gezellige tentjes om de hoek. Deze avond hebben we dan ook echt super lekkere sushi gegeten! Heerlijk, daar wordt je echt gelukkig van!

Laatste dag alweer in San Juan, wat gaat de tijd toch enorm snel. Op tijd uit bed en gauw weer de zee in. Deze keer konden we gewoon voor onze accommodatie surfen. De golven waren ook gewoon goed en we hebben ons heel de dag vermaakt, met als gevolg twee rode bollen!
Rond een uurtje of 5 hadden we een Filipijnse massage op de planning staan. Deze vonden wij beter dan de Maleisische. Het was ook combinatie van veel masseren, stretchen en je spieren losmaken. Helemaal zen gingen we de avond in. Toen we na het eten bij onze accommodatie aankwamen bleek dat er een Filipijnse celebrity was die wij ook de hand hebben geschud. Wij weten mijn god niet wie deze man is, maar het was super druk.
Om 23:00 hadden we de bus weer richting Manila, helaas tijd om weer te gaan. We zijn dan weer opgehaald en gebracht door de Filipinos, super lief! We hadden dan net op tijd de bus gehaald en we waren rond 04:15 aangekomen. Mega vroeg! Vanwege het drukke verkeer in Manila durven we geen risico te nemen maar nu zitten we al uren te wachten aangezien onze vlucht vanmiddag om 15:35. Achja, beter te vroeg dan te laat denk ik maar.
De volgende bestemming: Palawan. Super benieuwd aangezien we alleen maar foto's zien van eilandjes met helderblauw water, zon, zee en strand. Ik merk nu echt dat de tijd zo snel gaat.. Nog even dik genieten! We blijven 3 weken op dit eiland!

Veel liefs xxx