Leven in Cape Town!

De tijd vliegt in Cape Town, alweer een maand hier! Ik ga me steeds meer thuis voelen in deze stad. Zo zijn Vic en ik twee weken geleden begonnen met hardlopen. Ideale plek hier natuurlijk zo door Blouberg en heerlijk uitwaaien op of langs het strand! De zon zien we meestal al ondergaan en geeft natuurlijk een prachtig uitzicht. Die week sliep Jasper ook bij zijn tante in Pinelands. Zij gingen een paar dagen op vakantie en Jasper ging op het huis passen. Zo hebben we ook gezellig avondje bij de openhaard doorgebracht en ook fijn gekookt op echte kookpitjes. Die in guesthouse waren niet echt een succes.
Vic en ik hadden gehoord over de ‘Earth Fair Food Market’, een markt waar je allemaal vers eten kan kopen en waar je dus ook stroopwafels kan halen. Wij dachten natuurlijk gelijk, daar moeten we heen! We waren snel na het werk de auto ingestapt, want er stond op de site dat het om 18h00 dicht zou gaan. Toen we dus uiteindelijk de stad inkwamen, hebben we flink wat rondgelopen en gezocht, maar helaas niet kunnen vinden. We zagen wel heel veel kraampjes rond Greenmarket square, maar dat was allemaal geen eten. Uiteindelijk zijn we toen in Loading Bay belandt. Dit ligt in Waterkant vlakbij alle gekleurde huisjes in Kaapstad. Tijdens de bustour die we later die week hadden gedaan, had ik geleerd dat de huisjes gekleurd zijn in Bo-Kaap omdat de slaven vroeger geen kleurige kleding mochten dragen. Na de afschaffing van de slavernij werd de kleur dus extra de wijk ingebracht. De huisjes worden elk jaar opnieuw geverfd na Ramadan. Best interessant! Elke donderdag is er ‘burgernight’ in Loading Bay. Ik had al van Lisa gehoord, dat ze hier frietjes hebben die ze truffelolie bakken, daar was ik dus super nieuwsgierig naar! Een heerlijke hamburger op, en die frietjes waren echt de hemel! Daar gaan we zeker vaker heen.


Vorig weekend hebben we op vrijdag een avond doorgebracht in Cubana in Blouberg. Deze zit dichtbij het guesthouse. Erg sfeervol. Veel lekkere cocktails, shotjes, waterpijp, leuke muziek.. Gezellig dus.
Zaterdag hadden ze eerst slecht weer opgegeven, maar dat viel gelukkig mee. We zijn als echte toeristen de sightseeing bus ingestapt voor een ritje door Kaapstad richting Table Mountain en vanaf daar langs de kust van Camps Bay weer terug. Wel leuk om het historisch gebeuren te horen en plekjes te zien waar we nog niet geweest zijn. Die dag hing er een flinke wolk om de Tafelberg, waardoor we er echt bijna doorheen reden. Uiteraard even een stopje gemaakt in Camps Bay voor lekkere sushi bij Mezepoli, voor de verandering. Vanwege de winterspecials is het allemaal zo goedkoop. Voor €6,- drankje en sushi op. Daarna zijn we verder gereden naar het eindpunt/beginpunt Waterfront en zijn we daar in Mitchells belandt. In deze pub hebben we een beer tasting gedaan. Je kreeg zes verschillende biertjes in een kleiner glaasje. Ik ben niet eens dol op bier, maar ze gingen van licht naar zwaar en op een gegeven moment proefde ik het verschil bijna niet meer haha. Ondertussen rugby gekeken daar met fanatieke supporters.
Vorige week zondag was het moment aangebroken om het guesthouse te verlaten omdat we naar het studentenhuis gingen verhuizen. Hier keken we eigenlijk allemaal wel naar uit, verhuizen naar ons eigen plekje waar de rest van de tijd gaan wonen. Toen we aankwamen rijden had ik het echt niet herkend. Katelijne kwam gelijk naar buiten om ons te ontvangen. Leuk om haar in het echt te ontmoeten, aangezien we allemaal heel veel contact met haar hebben gehad. We zijn snel alles langs gegaan en de huurcontracten getekend. Er zijn dus vijf kamers in het huis, waarvan vier privé kamers en eentje is een gedeelde kamer. Toen we erin kwamen woonde er nog twee jongens in het huis, Mart en Nick en Mart zijn vriendin, Maud was hier naartoe gekomen. Mart z’n kamer zou die van Vic worden, dus heeft ze nog gezellig een week op mijn kamer gelogeerd. Bij die vier privé kamers hoort een badkamer en bij de gedeelde kamer hoort ook een badkamer. Wat vooral fijn is, de tuin. Lekker ruim en heerlijk eigen zwembadje. Ik kan niet wachten om er straks in te springen! We hebben ook allemaal een eigen deur naar de tuin toe, super leuk!
Die middag was het best wel lekker weer geworden. We zijn toen naar Mzoli’s gereden. Vic was er die vrijdag ervoor geweest met een collega tijdens haar werk. Mzoli’s is een soort slager, waar je super veel vlees kan kopen en daarna kan laten braaien. Het ligt in de township Gugulethu. Op zondags wordt er ondertussen muziekje gedraaid en komen er heel veel locals op af. Armere mensen maar, je ziet ook locals die met dikke bakken aan komen rijden en ermee staan te pronken. De meeste hebben hun mooiste kleren aangetrokken. Het is gewoon een groot feest daar, want heel de straat staat gewoon vol! Ook zijn de locals nieuwsgierig waar je vandaan komt, of willen met je op de foto. We stonden twee uur in de rij voordat we ons vlees hadden, maar ondertussen te chillen op de muziek met een drankje. Het vlees is ook echt super lekker! Het wordt vers voor je neus gesneden, want je ziet ze halve varkens naar binnen brengen.. dan wordt het gemarineerd, gebraaid en gooien ze er een lekker sausje overheen, mmm. Je hebt daar achter ook zo’n hele grote tent, waar iedereen dan het vlees opeet. Toen wij konden gaan eten rond 17h00, (2uur later) was het helemaal vol daar. We zijn toen naar de auto gelopen om het op te eten. Dit was achteraf een minder goed plan geweest. Parkeerwachter en paar locals komen gelijk vragen of ze ook een stukje mogen. We hebben duidelijk gemaakt dat we het eerst zelf op wilden eten en als er wat over was, dat zij de rest mogen. Dit werd gevolgd door een man die zei tegen ons, ‘ik zou hier geen troep maken, want anders steekt de buurman je neer!’ Ik moet zeggen, dat ik toen niet meer echt op me gemakje heb gegeten, het werd beetje chaos. We hebben snel verder gegeten en de restjes aan de mannen gegeven zoals beloofd. Je wilt niet weten hoe dat er aan toe ging, leken wel een stel wilde beesten die op hun prooi af gingen. Ik kreeg er beetje naar gevoel van, ook al was het echt super leuk daar. Als de zon onder gaat, moet je gewoon op tijd weg zijn. Die avond was de finale van het EK. We zijn met z’n alle naar Doodles gereden om deze wedstrijd te kijken.


Vorige week gelukkig meer duidelijkheid gekregen over mijn stage opdrachten. Claire is ook pas op bezoek geweest bij Killarney, toen hebben we een goed gesprek met z’n alle gehad. Mogelijkheden van opdrachten, taken en verantwoordelijkheden. Jacques en Paul willen ook graag de opdrachten in hun voordeel hebben, wat ook wel logisch is. Een van de opdrachten waar ik me mee bezig ga houden is de Food Vendors. Er moet dus een procedure komen voor Food Vendors die met hun kraam hier willen staan tijdens een race. Vanwege het ontbreken van de procedure, worden ze hier nu plat gebeld met vragen van de Food Vendors, en daar hebben ze eigenlijk weinig tijd voor. Een andere opdracht wordt voor mij, dat ik me bezig ga houden met de nieuwe buslijn die hier voor de deur komt. Hier ga ik een grote opdracht van maken en kijken wat voor en nadelen hiervan zijn, want dit gaat namelijk ook voor problemen zorgen hier op Killarney. Vorige week was ook best druk op Killarney, want afgelopen zaterdag was er dus een regionale race, en Pim en ik moesten komen kijken hoe het er aan toe gaat op zo’n dag. Donderdag was ‘Open Practice,’ Vrijdag was ‘Official Practice.’ Vorige week mochten Pim en ik ook een meeting bijwonen over het geluidsoverlast van Killarney. Er zijn verschillende metingen gedaan vanuit verschillende locaties, hoeveel DBa het geluid is. Ze moeten ongeveer 10 DBa verlagen met hun geluid, anders zijn ze illegaal en kunnen ze in problemen komen. Plan van aanpak is dus nu van belang. Pim en ik moesten afgelopen vrijdag DBa opnemen tijdens de Official Practice. Het resultaat was, dat er toch 3 verschillende klasses waren die over de grens gingen. Dat waren de superbikes en twee klasses van auto’s maar, dan gaat het ook meestal over 1 auto die teveel herrie maakt. Later die dag zijn Pim en ik met andere Paul van Safety & Security naar Durbanville gereden om twee auto’s op te pikken. Ook weer wat gezien, want we waren nog nooit die kant op geweest. We zijn langs township Du Noon gereden wat vlak achter Killarney ligt en zo door Durbanville Hills, waar we ook de wijngaarden konden zien. Het hangt er nu natuurlijk somber bij allemaal in de winter en het was die dag ook ontzettend slecht weer. Die vrijdag was een lange dag, want Durbanville is toch wel halfuur tot drie kwartier rijden en we waren pas 15h45 weggereden van Killarney.
Toen we uiteindelijk thuis waren gekomen die avond, zijn we met z’n alle en Nick uiteten geweest bij Café Sophia bij Big Bay. We hebben daar tapas gegeten, erg lekker! Daarna met z’n allen thuis gezeten, Mart en Maud waren er ook. Dit was hun laatste avond, want daarna gingen ze reizen. Zij gingen daarna naar ABSA en ik baalde best wel dat wij ook niet mee konden. Pim en ik moesten zaterdag om 9h00 weer op Killarney staan, dus hebben we maar overgeslagen met z’n vieren.
Zaterdag regional race dus. Ik was erg benieuwd naar deze dag. Deze race is heel anders dan de Drag racing die we al hadden gezien van Paul. Hier wordt het hele circuit gebruikt en zijn er veel verschillende klasses die meerijden. Ook Paul en Ernest, van het kantoor, doen mee. Grappig om te zien. Toen we aankwamen, zagen we Paul al in zijn getunede chico zitten en hebben we hem succes gewenst. We moesten die ochtend eerst helpen met soep verkopen. Monica, mijn vriendin van het kantoor, had een flinke veggie soep gemaakt. Jammer genoeg kwamen er niet zo veel mensen op af en na anderhalf uur ben ik naar binnen gegaan of iemand anders het kon overnemen. Toen zijn Pim en ik begonnen met een rondje over Killarney, ik lettend op de Food Vendors en Pim op Marshals en Maintenance. Ondertussen natuurlijk naar de race gekeken en leuke auto’s gespot. Daarna zijn we naar de VIP Room gegaan en om 15h00 heeft Jacques ons meegenomen naar de Motor Pits van Frank. Frank sleutelt en doet alles aan paar motors, en heeft dus zijn eigen garage hier. Vlak voor de race, mochten wij bij hem gaan kijken hoe het er aan toe ging. Er waren drie mannen die op moesten voor de Superbikes, snelle motors. Toen we aankwamen hebben we de motorrijders ontmoet en heeft Jacques ons verteld over de motors. Voordat Jacques her manager werd hier een jaar geleden, racete hij ook mee met hun en zat hij ook in die pits. De motors stonden klaar en de motorbanden hadden een soort hoes om. Dit zorgde ervoor dat de banden warm werden. De deuren werden op een gegeven moment dicht gedaan om de warmte binnen te houden en de mannen zaten wiebelend op hun stoel tot zichzelf te komen. Ik werd er zelf ook een beetje nerveus van toen ik dat zag. Ze zijn alle drie best goed, en eentje kan internationaal gaan rijden. Toen de race begon zijn we naar de VIP room gegaan en hebben we vanaf daar gekeken. Daarna zijn we naar de timekeepers geweest, gezien hoe en wat hun precies moeten doen. En als laatste mochten we kijken bij de comentators. Erg leuk, het was gewoon een gezellige boel daarboven en drie mannen die om de beurt moesten praten. Daarna zijn we naar huis gegaan, want het was uiteindelijk al 17h00 geweest. De prijsuitreiking was pas rond 18h00, 18h30 en volgende keer gaan we kijken hoe dat gaat.
Eindelijk weekend, toen we thuis kwamen zijn we naar News Cafe gereden hier vlakbij. Daar zijn we met zijn vijven weer uiteten geweest. Mart en Maud waren ondertussen al vertrokken die dag. We waren allemaal kapot, want Vic en Jas waren die dag Lions’ Head opgeklommen en naar Old Biscuit Mill geweest! Na het eten zijn we thuis aan de drank gegaan, en zijn we daarna met de taxi naar Cubana gegaan. Dat was dus met zijn zessen in een taxi gepropt om vervolgens twee straten verder te komen. In Cubana hebben we aan de cocktails en waterpijp gezeten en werd het erg gezellig. Er werd leuke muziek gedraaid. Daarna heeft Nick ons meegenomen naar de Local Bar, iets verderop. Was ook wel leuk, maar precies die avond waren er foute types die op de bar aan het dansen waren en aan een paal hingen. Charmant! Om 2h00 ging de local bar al dicht, toen zijn we weer terug gegaan naar Cubana voor een laatste shotje en drankje. Toen we hongerig thuis zijn gekomen hebben we flink eieren met bacon gebakken en stokbrood met kruidenboter. Het was echt een onverwachtse gezellige avond geworden.
Gisteren waren we niet te laat uit bed gegaan, want eigenlijk moesten Pim en ik vandaag onze polo inleveren, maar omdat we er geen vrij voor wilden vragen hebben we hem gisteren al terug gebracht. Pim en ik rijden met Jasper mee en we gaan nu proberen om de auto met z’n drieën te delen. Pim en ik dachten eerst aan de vw chico, maar door de gebreken die de auto met zich meebrengt gaan we eerst dit proberen. Jasper gaat over paar weekjes een auto van zijn nichtje huren, kunnen we dus met zijn drieën delen als het lukt met werk. Jasper heeft ons vanochtend al eerder op het werk gebracht. Heel fijn dat dit in de portemonnee scheelt, maar we zijn nu wel erg afhankelijk van elkaar. Gisteren was het weer ook echt super somber, voor zo’n brakke dag zijn we eerst naar ‘Hello Sailor’ gegaan voor een ontbijtje en toen naar de bioscoop. Deze zit in de shopping mall vlak bij ons. Vic en ik zijn naar de film ‘What to expect when you’re expecting’ gegaan en Jas en Pim naar ‘the Dictator.’ Kaartje voor de bioscoop is gewoon de helft goedkoper dan in Nederland, rond de €4,50. Daarna hebben we thuis niet veel meer gedaan. Vic slaapt nu in haar eigen kamer, dus ik heb mijn eigen kamer verbouwd en aangekleed met foto’s. Het voelt wel lekker om mijn eigen plekje te hebben.


Nou, jullie zijn weer op de hoogte van mijn belevenissen!
Ik mis jullie,

Veel liefs! xxx

P.S. Mijn adres in Kaapstad is:

5 Erica Road
7441 Blouberg
Cape Town, South Africa